Cicero - Als de hond het spoor kruist

Als de hond het spoor kruist

Bill Cheng – Als de hond het spoor kruist

“Toen ik nog een baby was, hebben ze me het boze oog gegeven. Het zat in mijn eten, mijn drinken, mijn melk. En als ik holde verzwaarde het mijn botten en als ik zong verstopte het mijn keel en tijdens de liefde vloeide het uit me, heet en giftig.

(…)

Het schemert. Daar gaat de zon. Daar gaat de lucht, de wolk en het licht, opgenomen in de zwarte horizon. En ik weet dat het ongeluk me achtervolgt. Ik zie het spoor. Het stijgt op, in een boog. Het snijdt door me heen. Het trekt me aan en zit me als een hond achterna naar mijn bestemming.” (uit de ‘proloog’ bij de roman)

In 1927 rukt een overstroming in het diepe zuiden van de Verenigde Staten een zwart gezin uit elkaar. Die 'zondvloed' beïnvloedt het leven van de achtjarige Robert Lee Chatham, geboren met een 'boos oog'. Hij houdt zich in leven als klusjesjongen in een hoerenkast, hotel Beau Miel. Maar die wordt in brand gestoken. Vele jaren later, in 1941, werkt hij in Panther Swamp, een moeras dat dankzij Roosevelts New Deal voor de vooruitgang wordt gereedgemaakt. Daar maakt hij kennis met het (blanke) moerasvolk, dat zich tegen die vooruitgang verzet. In die overlevingsstrijd leert hij de vrouw Frankie kennen, maar ook het onherroepelijke onheil. Als hij bij toeval zijn jeugdvriendinnetje Dora weer tegenkomt, beseft hij dat de zondvloed veel kapot heeft gemaakt. Overtuigende, bewust a-chronologisch opgebouwde vertelling over racisme en moeizaam bestaan in het Diepe Zuiden. Zeer subtiel debuut van de Amerikaanse schrijver (1983), met een uitgebalanceerde, spanning verhogende opbouw. (NBD/Biblion recensie)

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.