Cicero - Asylum of the birds

Asylum of the birds

Asylum of the birds – Roger Ballen

Roger Ballen wordt omschreven als een van de meest originele beeldmakers van de eenentwintigste eeuw. Asylum of the Birds toont zijn iconische foto's, die allemaal tot stand gekomen zijn binnen de muren van een huis in een buitenwijk van Johannesburg, waarvan de locatie een goed bewaard geheim blijft. De bewoners van het huis, zowel mensen als dieren, en vooral de altijd aanwezige vogels, zijn de acteurs die optreden in een sculpturaal en versierd theatraal interieur dat de auteur creëert en orkestreert.

Zoals Didi Bozzini het formuleert in zijn voorwoord bij deze ‘monografie’, dragen ze de sporen van een verloren tijd en een geheime ruimte met zich mee, gegoten in zwart-wit, wat niet de afwezigheid van kleur is, maar eerder de kleur van het denken. Dit zijn de kleuren die de geest op de werkelijkheid projecteert, zeker niet de kleuren die het oog erin ziet. Asylum of the Birds is een titel die mede verwijst naar een symbolische plek op het kruispunt van aarde en lucht, leven en dood, vrijheid en dwang, hel en hemel. ‘Asiel’, zowel toevluchtsoord als gevangenis, zowel nest als kooi.

Al met al een project dat mij erg aanspreekt, ondanks de soms (naar mijn mening) wat al te gruwelijke en morbide beelden. Om een indruk van dit werk te krijgen:

https://www.rogerballen.com/asylum-of-the-birds/

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.