Cicero

Berichten uit de vallei

Berichten uit de vallei – Stefan Brijs

In dit vervolg op zijn alom geprezen Andalusisch logboek concentreert Stefan Brijs zich vier seizoenen lang op de natuur in het zuiden van Spanje, waar hij sinds 2014 woont. Vanuit zijn schrijfhut op een heuvelflank observeert hij het leven in de vallei en beschrijft hij met oog voor elk detail in vaak lyrische, soms kritische stukken de pracht maar ook de teloorgang van wat hij door zijn raam ziet. Tussendoor maakt hij uitstappen naar bekende en onbekende natuurgebieden in Andalusië en Extremadura en ontdekt er min of meer de bron van de Quadalhorce, rotsen als gestolde wolken in El Torcal, zeldzame knobbelmeerkoeten in Motil en duizenden flamingo’s in Fuente de Piedra.

Aldus de uitgeverstekst op de achterflap van het boek, en deze ‘aanprijzing’ wordt besloten met de opmerking dat Berichten uit de vallei “een tijdloos verslag is van een streek waar de natuur nog veel te bieden heeft, maar tegelijk al veel aan het verliezen is.”

Voor mij vat deze beschrijving wel zo ongeveer samen waar dit “natuurlogboek”, zoals de ondertitel luidt, over gaat. Leuk om te lezen, maar voor mij vanuit Nederlands standpunt bezien allemaal wat willekeurig en vrijblijvend. Als de auteur beschrijft hoe hij een dag meegaat met een wetenschapper die in een naburig dorpje op zoek gaat naar ‘reuzenhooiwagens’, dan vind ik dat wel passen binnen zijn natuurlogboek, maar voor mij is het een losstaand verhaaltje, zonder verdere betekenis of relevantie. De laatste zin uit het boek, “vervang kleine trap door grutto en dit verhaal situeert zich in Nederland” komt mij dan ook wat geforceerd over.

Ik ken de verhalen van Stefan Brijs uit het ‘vogeltijdschrift’ De Scharrelaar. Zijn bijdragen daarin vind ik echt tot de betere behoren. Op de rugzijde van de meest recente uitgave van het tijdschrift (2020/1) staat een advertentie/aankondiging van zijn boek. Die samenloop heeft geleid tot de aanschaf van het boek. En nu – achteraf – kan ik concluderen dat zijn ‘natuurlogboek’ weliswaar alleszins leesbaar is, maar dat ik zijn verhalen beter tot zijn recht vind komen in bovengenoemd tijdschrift, te midden van totaal andersoortige bijdragen.