Cicero - Broer

Broer

Broer – Esther Gerritsen

Boekenweekgeschenk 2016.

De 52-jarige hoofdpersoon Olivia Landman is getrouwd, moeder van twee zonen, en financieel directeur van een monumentale servieswinkel. Vlak voordat zij een belangrijke aandeelhoudersvergadering moet toespreken, belt haar oudere broer Marcus. Zijn been dreigt te worden afgezet. Marcus en Olivia zien elkaar zelden, maar de amputatie raakt Olivia onverwachts.

Na de amputatie van het been haalt Olivia deze labiele broer bij haar in huis om te revalideren. Dat leidt tot allerlei spanningen, waarbij geleidelijk aan blijkt dat de problemen niet zozeer door haar broer veroorzaakt worden, maar dat zij er zelf de bron van is:

“Olivia wist dat haar leven deugde, dat haar man deugde, haar huwelijk, haar kinderen, haar werk. Allicht waren er ergernissen, kleinigheden, details, maar in de basis was het goed. Olivia wist dat dit de waarheid was waarin ze leefde, en ze wist ook dat zodra je aan die waarheid ging tornen, die zo om kon slaan naar de leugen waarin ze leefde.” (p.86)

Het is een soepel geschreven verhaal, dat vlot leest. De spanning zit met name in de verschuiving van het perspectief op de bron van alle problemen. Het ‘happy end’ doet een beetje klef aan, zoals mijn Zus zeer terecht opmerkt, maar alles bij elkaar is het een prima verteerbaar verhaal.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.