Cicero

Camino

Camino – Greame Simsion / Anne Buist

“Het lot kwam op mijn pad in de vorm van een zilveren jakobsschelpje. Ik was in Frankrijk, in de middeleeuwse plaats Cluny, en het schelpje lag op zijn rug in de etalage van een antiekzaak, alsof het op de Venus van Botticelli wachtte en aah lokte met een paar edelsteentjes aan het uiteinde van een wit emaillen randje. Om de een of andere reden kon ik mijn ogen er niet van afhouden.”

Zo begint deze Camino, een boek met als titel de naam van een klassieke pelgrimsroute door Frankrijk en Spanje. Zo begint ook de tocht voor Zoë, één van de deelnemers en hoofdpersonen uit het gelijknamige verhaal:

“Martin (52), een Britse ingenieur, tobt over zijn vechtscheiding en het contact met zijn puberdochter, terwijl de Amerikaanse kunstenares Zoë (44) rouwt om haar drie maanden eerder overleden echtgenoot. Beiden verzeilen in het Franse Cluny, waar ze besluiten de Camino te lopen, een pelgrimstocht van circa 2000 km naar Santiago de Compostella. Omdat de roman wordt aangekondigd als een ‘feelgood’  verhaal, is het vlug duidelijk dat Martin en Zoë elkaar zullen vinden. Zonder slag of stoot gaat dat niet, want er ontstaan communicatiestoornissen en ze moeten eerst ook in het reine zien te komen met zichzelf, hun omgeving en hun verleden. Dat gebeurt tijdens de dagelijkse tochten van gemiddeld 25 km, het zoeken naar overnachtingsplaatsen, het overwinnen van lichamelijke ongemakken, het contact met de natuur en de andere pelgrims die allemaal een 'rugzak met zonden' meesjouwen. In Santiago wacht uiteindelijk de loutering. Via afzonderlijke, korte hoofdstukken brengen Zoë en Martin om beurten verslag uit. Een vlot geschreven roman die menig lezer ongetwijfeld nieuwsgierig maakt naar de Camino. Zal een breed publiek aanspreken.” (recensie Bol.com)

Eerlijk gezegd is het een draak van een verhaal, dat ook stilistisch niet veel voorstelt. Veel open deuren, cliffhangers en goedkoop sentiment. Ik ben me daar constant van bewust tijdens het lezen. En toch lees ik door, kan ik niet ophouden, leef ik mee met de hoofdpersonen van het verhaal, ben ik blij dat het verhaal steeds maar weer doorgaat.  Wat is dat toch?