Cicero

Daer een seigneur

Anna Enquist - Daer een seigneur zijn handen wast

“Delft is de zuurste stad op aarde, en de meest ontevreden en slechtgehumeurde mensen zijn daar te vinden.”

Ik voel me aangesproken, want ook ik kom oorspronkelijk uit Delft.

Ter gelegenheid van het 25-jarig bestaan heeft de Delftse boekhandel De Omslag één van de verhalen van Anna Enquist uit de bundel De Kwetsuur uit laten geven als apart boekje. Het is het verhaal Daer een seigneur zijn handen wast, een verhaal over een verloren gegaan topstuk van de Delftse schilder Johannes Vermeer.

Het verhaal speelt zich af in Delft, en al lezende kreeg ik het sterke vermoeden dat ook de schrijfster een oorspronkelijke bewoner van die stad geweest moet zijn:

“Als ik op de Westvest een vriendje iets in zijn oor fluisterde wisten ze het op de Oostsingel.”

Dat is een opmerking voor ingewijden. Enig onderzoek toont inderdaad aan dat Anna Enquist weliswaar geboren is in Amsterdam, maar als Christa Broer opgroeide in Delft.

Het is allemaal erg ‘Delfts’ dus met dit boekje, tot aan de omslag toe, waarop een afbeelding staat die is samengesteld uit een foto van het historische pand aan de Wijnhaven waarin boekhandel De Omslag is gevestigd en het schilderij Het straatje van Vermeer. En om het verhaal helemaal rond te maken kreeg ik een exemplaar van dit boekje dat in Delft gesigneerd is door de auteur.

Ik heb me nooit zo bezig gehouden met het wel en wee van Johannes Vermeer, maar na het lezen van dit verhaal ging ik toch even op internet zoeken naar aanknopingspunten voor het verhaal. Daarbij bleek dat Anna Enquist met haar vertelling zeer dicht bij de bekende feiten blijft. Heel verhelderend wat dat betreft is de volgende site:

http://www.johannesvermeer.info/verm/house/h-a-reconstructie-NL.htm

“Werken naar een reconstructie van Johannes Vermeer's woonhuis aan de Oude Langendijk, Delft.” Daarin staat ook het door Enquist opgevoerde schilderij genoemd, dat dus wel degelijk bestaan heeft:

De veilingcatalogus Hoet, Amsterdam, 16 mei 1696 geeft onder nr. 5: "Daer een Seigneur zijn handen wast, in een doorsiende kamer, met beelden, konstig en raer, van dito [=Vermeer], f 95-0." 

Het zijn met name al deze ‘randverschijnselen’ die van de uitgave van Daer een Seigneur zijn handen wast wat mij betreft iets bijzonders maken. Leuk dus.