Cicero

De Peloponnesische Oorlog

De Peloponnesische Oorlog – Thucydides

Thucydides ca. 460 - 400 v.Chr. was een Atheens legeraanvoerder en geschiedschrijver van de Peloponnesische Oorlog tussen Athene en Sparta. Hij was de aanvoerder (strategos) van de Atheense legers in het noorden van Griekenland in het begin van de Peloponnesische Oorlog en aan hem danken wij een gedetailleerde beschrijving van het verloop ervan. In 424 v.Chr. werd hij voor twintig jaar uit Athene verbannen omdat hij het belangrijke bastion Amphipolis niet had kunnen behouden tegen Sparta. Hij gebruikte zijn ballingschap om van ooggetuigen informatie in te winnen over de oorlog en die op schrift te stellen. Zijn werk is onvoltooid gebleven: het laatste boek, het achtste, breekt plotseling af tijdens de gebeurtenissen van 411 v.Chr… (Bron: Wikipedia)

Thucidides’ grote werk De Peloponnesische Oorlog, om zijn stijl en inhoud in de Oudheid en later steeds weer bewonderd en nagevolgd, vormt het begin van de geschiedschrijving in Europa en biedt een onvergetelijk beeld van de grandeur et misère van de eerste democratie ter wereld.

Het eerste van de acht boeken laat ons kennismaken met de strenge eisen die de schrijver aan een geschiedwerk stelt en geeft een overzicht van de voorgeschiedenis. In het tweede boek klinkt de veelbesproken grafrede van Pericles, gevolgd door de aangrijpende beschrijving van de epidemie die Athene teisterde. Boek 3 beschrijft de tragische ondergang van de stad Plataia, Athenes bondgenoot. In het vierde boek lezen wij onder meer het fascinerende verslag van de insluiting van enkele honderden Spartanen op het eiland voor de Baai van Navarino. In boek 5 komt de Atheense aanval op het eilandje Melos aan de orde, gevolgd door een openhartige en diepgravende dialoog over het recht van een superstaat om te heersen over zwakkeren. Boek 6 en 7 zijn gewijd aan de Atheense expeditie naar Syrakuse. Het achtste boek beschrijft tenslotte de felle partijstrijd in Athene in 411 (v.Chr).

Ik zal maar gelijk bekennen dat ik De Peloponnesische Oorlog niet heb uitgelezen. In boek 6 ben ik gestrand, midden in de langdradige beschrijving van de Atheense expeditie naar Sicilië, met het doel om dat eiland te veroveren. Thucidides gaat dit wel heel erg gedetailleerd beschrijven, en weet mij hierbij niet echt meer te boeien. Ik denk ook wel dat ik de mooiste en beste delen uit het werk gelezen heb, die toch voornamelijk in de eerste ‘boeken’ te vinden zijn. Met name de ‘grafrede’ van Pericles voor de gesneuvelde Atheense strijders is zowel literair als inhoudelijk gezien een hoogtepunt. Dat alleen al maakt dit werk het lezen waard.

...