CiceroYou are here: Home > Boekbesprekingen > De klerk Bartleby De klerk Bartleby
Herman Melville - De klerk Bartleby
De verteller, een jurist die kantoor houdt op Wall Street, een benaming die verwijst naar het uitzicht op de blinde muren rondom het kantoor, introduceert de held van zijn verhaal als volgt: “… ik bedoel de kopiisten of klerken uit de juridische wereld. Ik heb er heel veel gekend, in mijn werkende en persoonlijke leven, en als ik wilde, zou ik aardig wat verhalen kunnen vertellen die bij een blijmoedig man een glimlach zouden opwekken en bij een gevoelige ziel een traan. Maar de levensgeschiedenissen van alle andere klerken vallen in het niet bij een paar episodes uit het leven van Bartleby, de vreemdste klerk die ik ooit heb ontmoet of over wie ik ooit heb gehoord. Terwijl ik van andere kopiisten een uitputtende levensbeschrijving zou kunnen geven, is zoiets bij Bartleby onmogelijk. Ik geloof dat er niet voldoende informatie bestaat voor een complete en bevredigende biografie van deze man. Dat is een onherstelbaar verlies voor de literatuur.” De klerk Bartleby manifesteert zich als een werknemer waarop geen vat te krijgen is, en die in de loop van het verhaal steeds minder taken wenst uit te voeren. Op het laatst vegeteert hij nog slechts, zonder iets te ondernemen of doen. Met zijn houding drijft hij zijn collega’s en superieur tot wanhoop, maar die zijn niet in staat om daar iets aan te veranderen. Met Bartleby loopt het slecht af. De verteller weet achteraf niet meer informatie over de klerk te vergaren dan het gerucht dat deze eerder werkte bij het Dead Letter Office, de afdeling onbestelbare brieven. Zijn taak was om deze ‘dode’ brieven af te handelen, dat wil zeggen vernietigen. Brieven met “vergeving voor degenen die in wanhoop stierven, hoop voor degenen die zonder hoop stierven, goede tijding voor degenen die ten onder gingen aan rampspoed zonder enige verzachting. Bedoeld als levensteken, sterven deze brieven een spoedige dood.” Volgens de vertaalster Rosalien van Witsen moet het verhaal van Bartleby worden opgevat als de vertwijfelde reactie van de schrijver Melville op de slechte ontvangst van zijn roman Moby Dick: “Het leven is voor hem uitzichtloos en zinloos geworden. Tijdens zijn leven zal hij geen erkenning meer krijgen. (…) Ook hij staat voor een muur van onbegrip. Niemand begrijpt zijn Moby Dick.” Of deze interpretatie juist is weet ik niet. Wel dat dit verhaal met het relaas van de klerk en de verwijzing naar de onbestelbare brieven genoeg stof tot overdenking biedt. En dat het in zijn combinatie van humor en melancholie erg mooi geschreven is. Een pareltje!
Wandelblogs
Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject. Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’. Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen". Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers". Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden... Sorry daarvoor.
Mijn boekenka(s)t(t)en
Extra's
Rome revisited
Zes dagen Dublin
Weerzien in Petersburg
Omweg naar Moskou
Rondreis door Ierland
Zeven dagen in Rome
|
Copyright © Paul Lamandassa 2007-2023 | Powered by CMSimple| Template: ge-webdesign.de| Login