Cicero

De ommegang

De Ommegang – Jan van Aken

“Isidorus van Rillington, kloostervondeling en later geneesheer, bouwmeester en bovenal geheugenkunstenaar, heeft een niet te stillen honger naar kennis. Om deze honger te voeden reist hij begin vijftiende eeuw door heel Europa en ver daarbuiten, terwijl hij de opgedane kennis opslaat in de gebouwen van zijn geheugen, waardoorheen hij dagelijks een ommegang maakt om de kennis bij te houden. Hij beheerst deze kunst als geen ander en het brengt hem avontuur, rijkdom, inzicht en invloedrijke vrienden. Op weg naar Konstanz, waar het concilie plaatsvindt om het schisma in de kerk te beëindigen, ontmoet Isidoor een oude bekende, die hem inwijdt in een groot geheim. Langzamerhand wordt echter duidelijk dat de kennis die hij met zich meedraagt ook een keerzijde heeft. Prachtige historische roman over de mogelijkheden en beperkingen van het geheugen, die een kleurrijk en gedetailleerd beeld schetst van het leven in de middeleeuwen, waarin kennis, macht en rijkdom hand in hand gaan met ketterij, geloof en angst. De auteur (1961) schreef reeds een aantal bekende en voor literatuurprijzen genomineerde historische romans, waaronder 'de Afvallige'.” (recensie op Bol.com)

Uit een ‘recensie’ van De Afvallige: “De schrijver is geen bijzonder literair stilist (soms ronduit slordig) en zijn personages hebben niet alle even veel diepgang, maar hij weet een spannend verhaal te vertellen (al had het geheel beknopter gemogen) en een consistent tijdsbeeld op te roepen.”

Eigenlijk sluit deze karakterisering vrijwel letterlijk aan bij mijn ervaringen bij het lezen van De Ommegang. Blijkbaar heeft de schrijver zich gespecialiseerd in het schrijven van dit soort historische romans (er zijn meer vergelijkbare titels van zijn hand). Niet geheel mijn smaak. Rond dezelfde tijd als waarin het verhaal van De Ommegang gesitueerd is, de late Middeleeuwen, spelen ook de verhalen uit Boccaccio’s Decamerone, uit Geoffrey Chaucer’s Canterbury Tales, en Humberto Eco’s De naam van de roos. Die staan wat mij betreft wat hoger op de ‘literaire ladder’. Ik denk dat ik er een uit dit rijtje kies om als vervolg op de roman van Jan van Aken te gaan (her-)lezen.