Cicero - De scharrelaar 2020-1

De scharrelaar 2020-1

De scharrelaar 2020/1 – tijdschrift

‘De scharrelaar' is een literair tijdschrift voor vogelliefhebbers, geschreven door diverse auteurs. In deze overvolle lente-editie 2020 van De scharrelaar, het derde nummer alweer, vindt u onder meer bijdragen van Willem Jan Otten en Daan Remmerts de Vries. Verder schrijft Marja Vuijsje over de kauwen op haar balkon, vertelt Bert Keizer over de helaas uitgestorven trekduif, beschrijft gevangenispsychiater Yolande de Kok de vogels in de nor en bejubelt Saskia van Loenen de paria van het stadspark: de halsbandparkiet.

In 2019 kocht, las en becommentarieerde ik de eerste twee nummers van die ‘literaire tijdschrift voor vogelliefhebbers’. Deze derde uitgave in de serie schaart zich naadloos in de inmiddels opgebouwde (zij het nog uiterst korte) traditie, met zijn prachtige vogelafbeelding op de omslag (ditmaal de wielewaal) en een kleine 20 korte verhalen van diverse ‘pluimage’. Het (literair) niveau is wisselend, maar met name de inhoudelijke diversiteit maakt ook dit derde nummer weer alleszins de moeite waard.

Mijn favoriete verhalen zijn “Raaf” door Karina Wolkers, die zich met dit verhaal – zowel naar inhoud als ‘losse’ schrijfstijl – een waardig vertegenwoordiger toont van haar overleden echtgenoot Jan, en “Het mooiste vogelgedicht” door Remco Daalder. Laatstgenoemde verhaal levert een uiterst prettige combinatie van reisverhaal, natuurbeschrijving en nostalgie.

Ik kijk alweer uit naar het volgende nummer, een teken dat het wat mij betreft wel goed zit met dit tijdschrift.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.