Cicero - De scharrelaar 2021-2

De scharrelaar 2021-2

De scharrelaar 2021-2

De ene scharrelaar is de andere niet! Dacht ik na het voorjaarsnummer nog dat de formule van dit ‘vogeltijdschrift voor lezers’ goeddeels uitgemolken was, dit najaarsnummer revancheert zich met verve. Terwijl de redactie zich in het voorwoord nog denkt te moeten verontschuldigen met de woorden…

“Het was geen vooropgezet plan: de thema’s goed en fout zijn ongemerkt deze Scharrelaar ingeslopen, en dat valt niet altijd mee.”…

Ik vind juist die kritische beschouwingen, al dan niet expliciet onder woorden gebracht, een verademing. Eindelijk een keer geen uitgekauwde blabla-verhaaltjes, maar een mooie diversiteit aan inhoudelijke onderwerpen. De toon wordt gelijk al gezet in het eerste artikel, Veren, geweren en pluimvee, dat als volgt opent:

“Doe eens voor hoe een vogel vliegt. Ik zie dat je je armen uitspreidt en er heftig mee begint op en neer te wapperen. Zo doet een vogel het niet. Concentreer je op je handen. Stel je voor dat aan elke hand tien joekels van veren ontspruiten, allemaal zitten ze tot op het bot diep in je vlees. Je kunt ze heel nauwkeurig aansturen.”…

En zo verder. We krijgen hier op een heel directe en indringende manier een lesje ‘echte’ vogelkennis. Leuk en leerzaam. En op de een of andere manier (“Het was geen vooropgezet plan”…) wordt die frisse toon en aanpak in de rest van dit nummer in meer of mindere mate aangehouden. De scharrelaar blijkt als tijdschrift dus zeker nog wel levensvatbaar! Nu alleen hopen dat deze lijn in de komende nummers wel met ‘vooropgezet plan’ wordt aangehouden.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.