Cicero - De vermoedens van Mr Whitcher

De vermoedens van Mr Whitcher

Kate Summerscale

De vermoedens van Mr Whitcher, of de moord in Road Hill House

“Engeland, 1860. Een lijk, een detective, een afgelegen landhuis en een verdachte familie met veel geheimen. Jack Whicher, een gevierd detective van Scotland Yard, wordt naar Road Hill House gestuurd om de moord op de driejarige kleuter Saville Kent te onderzoeken. Met hulp van een onervaren lokaal politieteam en zonder enig feitelijk bewijs staat hij voor een schijnbaar onmogelijke taak – een van de rouwende bewoners moet de dader zijn.
De moord leidt tot nationale hysterie. De gedachte wat zich allemaal achter de gesloten deuren van zomaar een respectabele familie op het platteland kan afspelen – onbetrouwbare bedienden, opstandige kinderen, gekte, jaloezie, eenzaamheid en haat – maakt mensen angstig, maar zorgt ook voor opwinding. Iedereen heeft zijn eigen theorie over wie de moordenaar is. Net als detective Whicher.
In De vermoedens van Mr Whicher reconstrueert Kate Summerscale op minutieuze wijze de feiten achter deze gruwelijke zaak. Met haar levendige vertelstem en de buitengewoon intelligente manier waarop ze het mysterie langzaam ontrafelt, heeft ze een meesterlijk boek geschreven dat leest als een thriller.”

Deze omschrijving van de uitgever is wat mij betreft helemaal ‘to the point’. Summerscale heeft geweldig onderzoek verricht, schrijft goed (“Savilles lijk, dat al stijf was, werd op een tafel onder het keukenraam gelegd; boven in het ledikantje was de afdruk van zijn slapende lichaam nog zichtbaar in de lakens en het kussen.” - p.47), weet alles fantastisch in een historisch en (misdaad-)literair kader te plaatsen, maar toch... ja wat? Ik kan niet zeggen wat er ‘mist’ aan het boek, maar bij mij heeft het ‘net niet’ een vonk doen overslaan (lekker vaag...).
Prima vakantieboek overigens.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.