Cicero - De zonde van de vrouw

De zonde van de vrouw

Connie Palmen – De zonde van de vrouw

Connie Palmen schreef het essay De zonde van de vrouw voor de Boekenweek 2017, waarvan het thema “verboden vruchten” is. De meest bekende geschiedenis van zelfdestructie is: ‘de zondeval’. Eva wordt verleid door de duivel, vermomd als slang, om te eten van de boom der kennis des goeds en des kwaads. Zij schendt het gebod van de Vader en de mensheid verliest voorgoed de onschuld van de onwetenden. Het hemelse paradijs waar alles zo goed en mooi was wordt ingeruild voor sterfelijkheid, pijn, verdriet en zonden. Dankzij de ongehoorzaamheid van de eerste vrouw wordt de mens een zondig en sterfelijk wezen, dat zich schaamt als het iets doet wat verboden is.
In De zonde van de vrouw onderzoekt Connie Palmen de vraag of een vrouw die zich niet aan de voorgeschreven regels houdt, een grens overschrijdt naar een verboden gebied. Vinden de vrouwen de originaliteit die hen apart zet en hen scheidt van de gemeenschap, niet zelf ook een zonde waarvoor ze bestraft moeten worden? Aan de hand van de levens van vier vrouwen, Marilyn Monroe, Marguerite Duras, Jane Bowles en Patricia Highsmith, probeert Palmen iets meer te begrijpen vamn het verband tussen originaliteit, roem en zelfdestructie. (Uitgeverstekst)

Connie Palmen is een intelligente, of moet ik zeggen ‘erudiete’ vrouw, en een begenadigd schrijfster bovendien, zo blijkt weer eens uit dit alleszins leesbare essay.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.