Cicero - Een dag in mei

Een dag in mei

F. Scott Fitzgerald - Een dag in mei

“1 mei 1919. New York. Zeven personages, met verschillende achtergronden, komen elkaar tegen in een fascinerende nacht vol drank, jazz, straatrumoer en rellen. Fitzgerald beschrijft de gebeurtenissen die op die dag plaatsvinden en biedt daarmee een fantastisch panorama van het Amerika van na de Eerste Wereldoorlog en van de aanloop naar de roaring twenties. Een dag in mei is uniek in het oeuvre van F. Scott Fitzgerald. Het is grover, brutaler en vooral politiek meer uitgesproken dan zijn latere werk. 'Met de bedrevenheid van een verslaggever en de vaardigheid van een kunstenaar legde Fitzgerald het wezen bloot van een periode waarin flappers en gin en "de schonen en verdoemden" de symbolen waren van de zorgeloze waanzin van een tijdperk.' (The New York Times); 'Fitzgerald geeft je de opwindende gewaarwording dat je precies weet waar je je bevindt - de stad, de plek, het hotel, het decennium en het tijdstip. Zijn grootste vernieuwing was het gebruik van sociale gewoonten, kleding, toevallige muziek, niet als geschiedenis maar als uitdrukking van zijn acute bewustzijn van de betekenis van zijn tijd.' (John Cheever); 'Meer dan welke schrijver uit zijn generatie ook, representeert F. Scott Fitzgerald de jaren na de Eerste Wereldoorlog.' (Jorge Luis Borges)”

In eerste instantie vind ik deze ‘novelle’ tegenvallen. Fitzgerald schrijft stilistisch mooie zinnen, en daar houd ik van. Maar het verhaal vind ik wat onsamenhangend en ‘geforceerd’. Wat dit ‘verzorgd vormgegeven boekje’ echter interessant maakt is het 'bonus materiaal' bij de novelle: een informatief nawoord en twee essays over de 'Jazz Age' door de auteur zelf. Die zorgen voor een boeiende context en verdieping, zowel wat betreft de roaring twenties als het schrijverschap van Fitzgerald. Tezamen maken zij van Een dag in mei een prachtige uitgave.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.