Cicero - Een zomer in Venetië

Een zomer in Venetië

Een zomer in Venetië – Wlodzimierz Odojewski

Prachtige novelle over de kracht van de verbeelding in tijden van oorlog:

“Marek is een jongen die er van droomt om naar Venetië te gaan. Zolang hij zich kan herinneren reist zijn familie er veel naar toe. In de zomer van 1939 mag hij met zijn moeder mee naar Venetië en hij leest boeken en knipt plaatjes uit van de stad. Maar dan gaat de reis niet door. Hij begrijpt het niet zo goed, maar ze gaan naar zijn tante op het platteland in Polen. Langzaamaan beseft hij dat er oorlog komt. In de kelder van het huis ontdekt hij een plas water die snel groter wordt: een geneeskrachtige bron. Zijn tante komt met het voorstel om beneden in het water Venetië na te bouwen en met oude spullen bouwen ze de stad na. Hun fantasiewereld verdrijft de werkelijkheid van de oorlog. Geschreven in een prachtige, poëtische taal. In het verhaal voel je als lezer steeds de dreiging van de oorlog en word je vanaf het begin meegenomen in de gevoelswereld van een jongen van circa tien jaar.” (Recensie Bol.com)

Het sterke van dit verhaal vind ik dat de auteur er in dit uiterst korte bestek in slaagt om zowel de oorlogsdreiging, het tegenwicht daartegen middels de verbeelding, en daarnaast toch ook de voorbijtrekkende gruwelen in een perfecte (literaire) mix te presenteren. Voorbeeldig!

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.