Cicero - Herinneringen 4

Herinneringen 4

Konstantin Paustovskij

De tijd van de grote verwachtingen

“Paustovskij (1892-1968) was lange tijd de meeste vereerde schrijver in de Sovjet-Unie, hoewel hij geen partij-conformist was. Typerend voor hem is zijn lyrisch realisme in bijvoorbeeld natuurbeschrijvingen, zijn oog voor details en zijn vermogen op milde wijze karakters te tekenen. Zo ook in dit vierde deel van zijn 6-delige beroemdste werk, zijn autobiografie. Dit deel gaat vooral over het moeilijke hongerjaar 1920-21, in Odessa en op de Krim. Interessant zijn ook de hoofdstukken over de schrijver Babel en diens werkwijze.” (Biblion recensie)

Ondanks alle ontberingen en onzekerheden volhardt de auteur ook in deze episode in zijn optimistische vertrouwen in het leven:

“Toch stierven ze niet, al deze woorden, al deze melodieën, ontstaan sinds Zjoekovskij en Poesjkin. Ze overleefden te midden van honger, ziekten, schietpartijen, te midden van enthousiasme, terechtstellingen, opofferingen, toorn, onvoorstelbare armoede en onwankelbaar geloof in de toekomst en vormden voor mij een bevestiging van de simpele waarheid dat de volksziel onaangetast was en dit volk noch fysiek noch moreel vernietigd kan worden. Ik voelde dat het een mooie toekomst tegemoet ging en geloofde in die toekomst. Ik voelde dat deze smartelijke jaren nog een extra dimensie gaven aan de grootsheid van ons volk in die tijd – de tijd van de grote veranderingen.” (p.229)

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.