Cicero - Het brilletje van Tsjechov

Het brilletje van Tsjechov

Het brilletje van Tsjechov – Michel Krielaars

“Journalist Krielaars maakt een reis door Rusland, zowel in afstand als in tijd, en bezoekt per boot, met de auto, de trein of de bus alle plaatsen waar de schrijver Anton Tsjechov ooit is geweest, van zijn geboortehuis in Taganrog tot zijn graf in Moskou. Van Jalta, waar Tsjechov een woning had - nu een museum - tot Oost-Siberië, waar hij onderzoek heeft gedaan. Overal waar Krielaars komt, gaat hij in gesprek met suppoosten van musea en inwoners van stad of dorp. Hij verbindt fragmenten uit verhalen van Tsjechov met de huidige situatie in Rusland en benoemt daarbij ook trieste situaties, zoals de positie van de vrouw of het moeilijke werk van mensenrechtenorganisatie Memorial. Het mooist zijn de zijpaden, waarin bezoeken worden gebracht aan de huizen van beroemde schrijvers, zoals van Anna Achmatova en Boris Pasternak, of waarin verteld wordt over bekende Russische literaire figuren. Het is een mooi beeld van de tolerante, energieke, doortastende schrijver Tsjechov, zijn leven en zijn werk. Een soepel geschreven, informatief en onderhoudend boek. Mooi reisverslag, goede mix van historie en actualiteit, literatuur in het dagelijks leven.” (NBC/Biblion recensie)

Ik houd van Russische literatuur, en met name ook van de werken van Tsjechov. Omdat ik voornemens ben om binnen afzienbare tijd een korte vakantiereis naar Rusland te maken vind ik het interessant om te lezen wat deze “Rusland-kenner” (zoals alle buitenland correspondenten van Nederlandse kranten genoemd worden) te melden heeft. Het helpt mij om een beeld te krijgen van het huidige Rusland, van de mensen en gewoonten aldaar. Bovendien geeft Krielaars een paar mooie literaire verwijzingen, zoals naar het Majakovski-huis in St Petersburg, die uitdagen tot nadere kennismaking.

Al met al een nuttig en aangenaam leesbaar boek.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.