Cicero

Ik ben er even niet

Hape Kerkeling – Ik ben er even niet

“De auteur, in Duitsland bekend als entertainer, cabaretier en tv-presentator, doet in dit boek verslag van zijn voettocht en bedevaart vanaf de Frans-Spaanse grens naar Santiago de Compostela. In 2001 stopt hij even met zijn werk in verband met gezondheidsproblemen en maakt de tocht van circa 800 kilometer in zes weken. Enerzijds is het een gewoon verslag met een opsomming van de ontberingen. De wegen zijn gevaarlijk door auto's of doordat de paden slecht zijn. Soms is het regenachtig of juist te heet. Iedere dag is het weer een opgave een beetje behoorlijk onderdak te vinden. Hij kent eenzaamheid en uitputting. De ontmoetingen onderweg zijn of heel gewoon of bizar maar met enkele pelgrims ook speciaal. Anderzijds is het verslag bijzonder omdat de schrijver gaandeweg zijn 'celebrity-status' aflegt en het bijbehorende taalgebruik, om tenslotte gewoon tot zichzelf te komen en met medepelgrims na te denken en te filosoferen over de aloude vraag: 'Wie ben jij?' Daardoor is het een boeiend en goed leesbaar verslag geworden, waarin veel lezers die de tocht gemaakt hebben zich gemakkelijk zullen herkennen.” (Biblion recensie) 

Ik ben er even niet is een zeer leesbaar verslag van “mijn spirituele tocht naar Santiago de Compostela”, zoals de (Nederlandse) ondertitel luidt. Redelijk humoristisch, bij tijd en wijlen erg flauw en gezapig, en af en toe wat serieuzer van toon en onderwerp waardoor de ‘spirituele tocht’ enige diepgang krijgt. Aangename lectuur voor mensen die (al dan niet concrete) plannen hebben om de Camino te gaan lopen of die dat gedaan hebben. Voor mensen die dat niet hebben lijkt het boekje mij overbodig, omdat het – naar mijn mening – te weinig literaire kwaliteiten heeft.

Ik las het boek blijkbaar al eerder, zo’n vijf jaar geleden, en lees nu dat ik het ook toen al “weinig literaire kwaliteiten” toedichtte. Waarom ik het indertijd niet gelijk heb afgevoerd is mij een raadsel. Dat zal nu alsnog gebeuren.

Ik vind de beschreven belevenissen nogal onbenullig, en het feit dat de schrijver voortdurend en opzichtig koketteert met het feit dat hij ‘wereldberoemd’ is, met name in Duitsland, wekt bij mij irritatie op. Kerkeling probeert in het laatste deel van zijn boek een soort intiem sfeertje te creëren rond zijn ‘gezinnetje’ (met de twee vrouwen waarmee hij een deel van de tocht optrekt) dat erg vals en onecht overkomt. Deze ‘entertainer’ is vooral bezig om zichzelf continu voor het voetlicht te plaatsen. Geen boek voor mij, weg ermee!