Cicero - Julius Caesar

Julius Caesar

Julius Caesar – William Shakespeare

Vertaald en van commentaar voorzien door H.J. de Roy van Zuydewijn

De groeiende macht van Caesar leidt bij een aantal Romeinse ‘senatoren’ tot grote onvrede. Een groep samenzweerders wil hem daarom doden en krijgt de populaire Brutus aan hun kant. Maar als Caesar is gedood, doet Marcus Antonius de publieke opinie omslaan, waarna de samenzweerders Rome moeten ontvluchten. Uiteindelijk worden zij verslagen en pleegt Brutus zelfmoord.

“Na zijn succesvolle en bekroonde vertalingen van Homerus' heldendichten Ilias en Odyssee wijdde H.J. de Roy Zuydewijn zich aan de vertaling van een andere literaire coryfee uit de wereldliteratuur, William Shakespeare, die veel stof voor zijn drama's aan de literatuur en mythen uit de antieke Oudheid ontleende. Eerder verschenen een tweetalige uitgave van zijn Sonnetten en Een wandelende schaduw, een keuze van fragmenten uit de drama's van Shakespeare. In deze becommentarieerde vertaling van twee volledige dramawerken, Julius Caesar en Hamlet, komen de voorliefde van de eminente vertaler voor het oeuvre van de elizabethaanse dramadichter en zijn grondige kennis daarvan eens temeer tot uiting. De keuze van De Roy van Zuydewijn viel op twee dramawerken die meer met elkaar gemeen hebben dan op het eerste gezicht lijkt. Niet alleen stammen ze uit eenzelfde scheppingsperiode van de toneeldichter, ook thematisch zijn ze verwant. Vooral beide hoofdpersonen vertonen een aantal opvallende overeenkomsten. Zoals Brutus het voor de samenzwering onontbeerlijke morele en intellectuele paradigma is van Rome en zijn tijd, zo is Hamlet, in de woorden van Ophelia, 'de hoop en roos van zijn geliefde land'. Beiden staan voor innerlijke en praktische dilemma's waartegen zij weten of vrezen niet te zijn opgewassen. In de vertaling is gepoogd naast zin en betekenis van Shakespeares unieke taal ook zijn ritmiek, dictie en poëtisch idioom in het Nederlands te laten doorklinken.”

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.