Cicero - Leon en Juliette

Leon en Juliette

Leon en Juliette – Annejet van der Zijl

In een lovende recensie in de Volkskrant wordt Leon en Juliette gekenschetst als “het eerste Boekenweekgeschenk in de vorm van hoogstaande literaire non-fictie”.

Gebaseerd op grondig bronnenonderzoek vertelt de auteur de lotgevallen van de beide hoofdpersonen, een westlandse burgemeesterszoon die in Amerika zijn fortuin zoekt, en het in slavernij geboren meisje Juliette. Als jonge slavin verzorgt zij de door de gele koorts getroffen Leon, die haar na zijn herstel vrijkoopt en tot zijn vrouw maakt. Dat gaat allemaal zeer omzichtig en in het geheim vanwege de rassenpolitiek die op dat moment (het verhaal speelt zich af rond het midden van de 19^e eeuw) nog zeer stringent is in met name de zuidelijke staten van de VS. Na verloop van jaren smokkelt Leon zijn vrouw en gezin vanuit Charleston naar Nederland. Hij wordt burgemeester van het Westlandse plaatsje Monster, trouwt zijn Juliette voor de Nederlandse wet en kerk, en zo kwam alles min of meer goed…

Het hele verhaal is wat schematisch van opzet, mede door de beperkte ruimte die het Boekenweekgeschenk biedt. Slechts 95 pagina’s telt deze ‘romance’. Uit het nawoord van de auteur blijkt dat Leon en Juliette gezien kan worden als een soort ‘voorstudie’ (“Te zijner tijd zal een uitgebreide versie van dit boek gepubliceerd worden”). Daarnaar maakt deze historische schets in ieder geval wel nieuwsgierig. Wat mij betreft een prima Boekenweekgeschenk!

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.