Cicero - Mudanza een verhuisbericht

Mudanza een verhuisbericht

Mudanza: een verhuisbericht – Alejandro Zambra

“Ze vroegen me hen / dertig dagen vooraf in te lichten, dertig / maal zeiden ze me / te vertrekken en niet terug te keren. Dit zijn de afsluitende zinnen van Mudanza: een verhuisbericht van de Chileense schrijver Alejandro Zambra, een gedicht dat brutaal begint, uitweidt, lijkt te ontsporen in bizarre beelden, maar toch ontroert: Of je blijft, zeiden ze me, uitgeput met je hoofd naast/ de voeten van de geliefde die slaapt zonder te weten / dat ook jij daar bent. Maar net als in Zambras proza blijft niemand waar hij wil zijn; altijd wordt er weer vertrokken, altijd worden er geliefden achtergelaten. En ook Mudanza verleidt: het lange gedicht is een invocatie, een oproep, een smeekbede om keer op keer opnieuw gelezen te worden.”

Mudanza: een verhuisbericht is een gedicht dat Alejandro Zambra in 2003 schreef, nog voor hij doorbrak met zijn romans. In 2008 is het opnieuw op de markt gebracht. Bij [uitgeverij] Karaat verschijnt het als gelegenheidsuitgave, als presentje voor alle mensen die Karaat sinds haar oprichting steunden […]. Daarnaast zal een klein aantal exemplaren in de reguliere verkoop aangeboden worden.

Aldus het nawoord bij deze uitgave. Ik kreeg het uiteraard niet als presentje, maar kocht mijn exemplaar voor vijf euro ‘in de reguliere verkoop’. Veel geld eigenlijk voor zo’n flinterdun boekje met daarin een jeugdwerk van de schrijver. Aan de andere kant betaal je in een café ook minimaal vijf euro voor een goed glas whisky… Inmiddels heb ik het gedicht al 3x doorgelezen, terwijl een glas whisky na de eerste keer toch echt op is. Zo beschouwd is vijf euro eigenlijk een koopje.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.