Cicero - Muizen en mensen

Muizen en mensen

Muizen en mensen – John Steinbeck

“De Amerikaanse schrijver en Nobelprijswinnaar John Steinbeck werd op slag wereldberoemd toen hij in 1937 Of Mice and Men publiceerde. De hoofdpersonen George en de mentaal zwakke Lennie zijn onafscheidelijk. Als Lennie wordt beschuldigd van aanranding van een meisje moeten ze op zoek naar ander werk, dat ze vinden op de boerderij van de vader van ene Curley. Maar ook daar gaat het mis. Deze Curley merkt dat zijn vrouw met de mannen flirt en daagt Lennie uit. In het gevecht dat daarop volgt verbrijzelt Lennie Curleys hand. De zaak wordt in de doofpot gestopt, maar zijn vrouw zoekt Lennie opnieuw op, wat eindigt in een drama; George en Lennie moeten vluchten. Samen praten ze over hun eigen droomboerderijtje en de konijnen waar Lennie voor mag zorgen. Wat dan volgt is een even gruwelijk als aangrijpend einde van hun diepe vriendschap.” (Uitgeverstekst)
Muizen en mensen is oorspronkelijk geschreven als toneelstuk, maar is bekend geworden in de huidige vorm, die van een novelle. Ik vind deze nieuwe Nederlandse vertaling (2018) wat houterig. Zo begint het verhaal:

“Een paar kilometer ten zuiden van Soledad stroomt de Salinas dicht langs de oever aan de heuvelkant en is het water diep en groen. Ook is het warm, want het is glinsterend over het gele zand in de zon gegleden voordat het de smalle poel bereikte.”

Het lijkt alsof de vertaler zoveel mogelijk de zinsconstructies van Steinbeck heeft willen handhaven. Dat geeft zijn Nederlands wat geforceerds. Ook de omzetting van de platte volkstaal van de landarbeiders in kreupel Nederlands vind ik niet overtuigend. “Ik kan ‘m al een hele tijd” associeer ik niet met volkstaal, maar slechts met een mislukte manier om die in schrift weer te geven.

Ja inderdaad, ik had deze novelle beter in de oorspronkelijke Engels-Amerikaanse versie kunnen (her-)lezen. Maar de Penquin-uitgave uit mijn middelbare schooltijd is niet meer… En bovendien heb ik sinds die tijd andere werken van Steinbeck gelezen die mij meer aanspreken dan deze Muizen en mensen.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.