Cicero

Papyrus

Papyrus – Irene Vallejo

“Het boek is een van de mooiste uitvindingen ter wereld. Met een boek kunnen woorden door tijd en ruimte reizen, en kunnen we kennis opdoen over wat zich bijvoorbeeld wel dertig eeuwen geleden heeft afgespeeld. Irene Vallejo neemt de lezer mee op reis door het leven van dit fascinerende gebruiksvoorwerp. Er zijn haltes op de route bij de slagvelden van Alexander de Grote en bij de villa van Papyri ten tijde van de uitbarsting van de Vesuvius, bij de eerste bekende bibliotheken en werkplaatsen waar manuscripten werden gekopieerd en bij de kampvuren waar verboden boeken brandden. Onderweg verbindt Vallejo klassieke werken met de duizelingwekkende moderne wereld en hedendaagse debatten: Aristophanes en de rechtszaken tegen cartoonisten, Sappho en de literaire stem van vrouwen, Seneca en politiek.

Papyrus is een ongelooflijk avontuur met in de hoofdrol duizenden mensen die door de eeuwen heen het voortbestaan van het boek hebben gewaarborgd: verhalenvertellers, kopiisten, illustratoren, vertalers, straatverkopers, leraren, spionnen, rebellen, nonnen, slaven, avonturiers en boekverkopers. Het is een prachtige, wervelende ode aan het geschreven woord die laat zien hoe individuele levens en maatschappijen worden beïnvloed en gevormd door boeken.” (Uitgeverstekst)

Ik moet eerlijk zeggen dat ik wat huiverig word van dit soort aanprijzingen. Grote kans dat het boek zelf daarna tegenvalt. Gelukkig is dat hier niet het geval. Vallejo heeft een directe en frisse stijl van schrijven, met een erg prettig werkzame afwisseling tussen realistische beschrijvingen en poëtische typeringen. De nadruk ligt op de historische ontwikkelingen, maar die worden regelmatig afgezet tegen meer contemporaine praktijken. Zo krijgt bijvoorbeeld de toekenning van de nobelprijs voor literatuur aan Bob Dylan een historisch kader toegemeten in een vergelijking met de ‘singer-songwriter’ oftewel ‘bard’ Homerus.

Ik heb nog veel meer passages in het boek aangevinkt om desgewenst op terug te kunnen grijpen. Altijd een goed teken, al zal ik daar hier en nu geen gebruik van maken… Wel kan ik concluderen dat ik Papyrus een verfrissend boek vind: diepgravend, maar toch licht van toon. Zulke ‘studies’ lees ik graag!