Cicero - Reis naar de Oriënt

Reis naar de Oriënt

Gérard de Nerval - Reis naar de Oriënt

Gérard de Nerval, pseudoniem van Gérard Labrunie (1808-1855), was een veelzijdig talent: hij was journalist, toneelschrijver, romancier en dichter. In het unieke 'Reis naar de Oriënt' is hij alles tegelijk. Het is het verslag van zijn reis, met rijtuigen en schepen, van Parijs naar Istanbul. Een echt 19e-eeuws avontuur, vol schilderachtige beschrijvingen en de verhalen die hij optekende uit de mond van de mensen die hij ontmoette. De Nerval beschouwde zijn reis als meer dan een avontuur: het was een zoektocht naar de oorsprong van godsdienst en beschaving. Hij had zich grondig voorbereid, kende zijn klassieken en was geïnteresseerd in mystiek en esoterie. Ook verwachtte hij van de reis een heilzame werking tegen de toevallen en hallucinaties die zich vanaf 1841 steeds vaker bij hem manifesteerden. 'Reis naar de Oriënt' wordt gezien als een van de eerste meesterwerken van de moderne Franse literatuur. Zo ontstond een uniek reisverslag. (uitgeverstekst)

“Anders dan de vele pittoreske elementen in zijn reisverhalen op het eerste gezicht doen vermoeden, is deze reis in de eerste plaats een innerlijke reis, een zoektocht naar de eigen identiteit.” (uit het voorwoord van vertaalster Hannie Vermeer-Pardoen)

Nerval zelf omschrijft het doel van zijn reisverslag in zijn inleiding in eerste instantie nogal prozaïsch: “ik probeer eenvoudigweg vast te stellen hoe het vandaag de dag zo hier en daar gesteld is met de wegen van het land, de betrouwbaarheid van de vervoersmiddelen, wat de mensen zeggen, wat ze doen en wat ze eten.” (p.36) Maar dat het niet zo simpel ligt, blijkt reeds 2 bladzijden later: “Het is evengoed een heel pijnlijke ervaring om, naarmate je verder reist, stad na stad, land na land, heel die mooie wereld kwijt te raken die je in je jeugd had opgebouwd uit boeken, schilderijen en dromen.”

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.