Cicero - Rusland voor gevorderden

Rusland voor gevorderden

Jelle Brandt Corstius – Rusland voor gevorderden

“Van correspondenten in Rusland wordt verwacht dat ze interessante en informatieve verhalen schrijven over de politieke situatie, economie of achtergrondverhalen. Dat is ook wat de correspondent van Trouw doet voor zijn opdrachtgever. Daarnaast schrijft hij verhalen die gaan over gewone mensen en wat je mee kunt maken als je op reis bent in Rusland. Zo gaat Brandt Corstius (1978) op zoek naar ruimteafval dat op een erf is gevallen in het Altaigebergte, bezoekt hij een bedrijfskantine die lijkt op een culinair-geschiedkundig museum, in het noorden van Rusland ondergaat hij de beproeving die kamperen heet, in Armenie vertelt hij over een sanatorium gelegen in een zoutmijn en vertelt hij verder over zwervers, alcohol, een Russische verslavingskliniek en het absurde leven in Moskou. De auteur vertelt dit alles op een humoristische wijze die ook prettig en ontspannen leest. Serieus is hij alleen wanneer hij vertelt over de Tsjetsjeense gijzelingsactie in Beslan, Noord-Ossetie. Aan te bevelen voor iedereen die meer wil weten over welke vreemde situaties je in Rusland tegen kunt komen. Geruststellende gedachte hierbij is dat er sinds het uiteenvallen van de Sovjet-Unie niet veel is veranderd. Rusland blijft Rusland.” (Biblion/NBD recensie)

Ik ben niet zo’n fan van deze schrijver, maar ik moet toegeven dat de korte verhalen uit deze bundel precies op maat waren voor mijn korte leesmomenten op mijn vakantiereis door Rusland:

“Wat is er verder te zien in Moskou?’ vragen zij dan. Het eerlijke antwoord is: niets. Moskou heeft voor een Nederlandse toerist niet veel te bieden als het gaat om traditionele bezienswaardigheden zoals musea of historische plekken. Dat betekent overigens niet dat Moskou een saaie plek is. Integendeel: het is onmogelijk om een dag in Moskou te zijn en niet iets raars mee te maken. Voor avontuur en absurde situaties hoef je niet naar obscure bestemmingen te reizen. Moskou volstaat. “ (Jelle Brandt Corstius, Rusland voor gevorderden. P.37)

‘Lezen op locatie’, zoiets dus, en dat bleek toch wel aangenaam…

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.