Cicero

Spotvogels

Spotvogels – Jean-Pierre Geelen en Saskia Loenen

“Columnisten Jean-Pierre Geelen en Saskia van Loenen delen een passie voor het kijken naar vogels én vogelaars. Zij bestoken elkaar in dit boek met enthousiaste verhalen over hun persoonlijke belevenissen, hun teleurstellingen, wensvogels, de gekte en de gekken.
Met vogelaars is het goed spotten. Wie zijn toch die rare snoeshanen in het veld, die buikige baardmannen in hun camouflagekleding compleet met afritsbroek? En moet je echt zo worden om van vogels te houden, of word je vanzelf zo als je veel naar vogels kijkt?
Geelen en Van Loenen doen met de nodige zelfspot verslag vanuit het veld over onder meer geile grutto's, nepvogels, het hart dat overslaat bij de ijsvogel en de liefde voor de balkonmerel. Ook kozen zij hun favoriete vogelaar-tekeningen van Peter van Straaten. Het resultaat is een bonte liefdesverklaring in woord en beeld, vol humor en ontroering.” (uitgeverstekst)

Daar heb ik weinig aan toe te voegen. Af en toe erg melig, nu en dan grappig… Maar gelukkig ontbreekt ook de kritische toon niet:

“Voor sommige vogelaars is eenvoudig geluk niet genoeg. Ze willen méér. Hele colonnes ‘twitchers’ vertrappen de wereld, op zoek naar dertig gram zeldzaamheid. Soms een ontsnapt volièredier, vaak een pechvogel die boven een oceaan de verkeerde afslag nam. Het geluk is grijpbaar geworden: sites en apps wijzen de weg. (…) Zo sloop de techniek het leven van de vogelaar in. Geen vogel zal meer aan onze aandacht ontsnappen. Mooi. Maar toch heb ik met die vogel te doen. Ik probeer het me wel eens voor te stellen. Na duizenden kilometers op drift zit je ademhappend op die ene tak in Noordenveld (‘Steppekiekendief!’) of Goederede (‘Aziatische goudplevier!’), krijg je een meute mannen met toeters en legerkleding achter je aan. Misschien hou ik teveel van vogels, maar ik ben geen voorstander van ze als dollen achterna te zitten. Al die jaarlijsten en Big Years: het is de sportificering van de samenleving. Alles wordt een competitie, anders wel een challenge. (…) Met zijn recordpoging wil Dwarshuis ‘bewustzijn creëren voor bedreigde vogelsoorten en natuurgebieden’, meldde de Volkskrant. Toch mistte ik de bijsluiter: ‘Don’t try this at home.’ Want thuisblijven is veel beter voor de vogels. Wie iets bijzonders wil zien, kan beter naar Artis, Naturalis en de poelierafdeling van de Sligro. Beter krijg je ze nergens in beeld.” (p.112-13)