Cicero - Standard de Liège

Standard de Liège

Dimitri Verhulst - Essay over het toegewijd bestaan

als supporter van voetbalclub Standard de Liège

“Een essay is een beschouwende prozatekst of een artikel voor krant en tijdschrift, waarin de schrijver op een wetenschappelijk verantwoorde wijze zijn persoonlijke visie geeft op hedendaagse verschijnselen, problemen of ontwikkelingen.” (Wikipedia)

Dit ‘essay’ van Dimitri Verhulst zou wat mij betreft beter passen als artikel in een tijdschrift als Hard Gras dan als zelfstandige boekuitgave. Toch is het als zodanig uitgegeven in de Literaire Juweeltjes Reeks. De uitgever van deze reeks beargumenteert dit als volgt:

“ Ontlezing – het onheilspellende o-woord waar heel boekenminnend Nederland overstuur van raakt. Om mensen en vooral jonge mensen op een prettige manier duidelijk te maken dat het lezen van literatuur heel aangenaam kan zijn en tegelijkertijd onze kijk op de wereld een beetje kan veranderen is een nieuwe reeks opgezet, de Literaire Juweeltjes Reeks.
Elke maand verschijnt een nieuw Literair Juweeltje, een goed toegankelijke tekst van een bekende schrijver in een mooi vormgegeven boekje. (...) Zo proberen we van niet-lezers lezers te maken, en van weinig-lezers hopelijk graag-lezers.”

Ik behoor duidelijk niet tot de doelgroep van de Literaire Juweeltjes Reeks: voor mij hoeven de teksten niet àl te ‘toegankelijk’ te worden. Eén (dubbel-) zin uit het boekje intrigeert, doordat het de aanzet zou kunnen zijn voor een essay over voetbal en industrie:

“Eén bocht slechts nog en dan, ta-taa!, zie je beneden in het dal de Maas en zijn machtige staalfabrieken liggen. Het is in dit decorum, in de smoor en stank van deze industrie, dat het stadion van Standard de Liège ligt gebed (...)”

Maar verder dan een aanzet komt Verhulst niet in zijn ‘essay’, dat verder niet meer is dan een (overbekend en oppervlakkig) verhaal van supporterstrouw, clubliefde en alles wat daar voor gekte bij komt... Aardig om te lezen, maar allemaal iets té ‘toegankelijk’ benaderd, voor mij althans. Maar zoals gezegd behoor ik ook niet tot de doelgroep van de Literaire Juweeltjes Reeks, en had ik dit boekje ook nooit in handen mogen krijgen...

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.