Cicero - Vele hemels boven de

Vele hemels boven de

Griet op de Beeck - Vele hemels boven de zevende

Na zo’n 80 bladzijden ben ik gestopt met lezen, met het gevoel dat ik dit veel eerder had moeten doen. Dit boek irriteert me, het valt zover buiten mijn smaak dat ik er verder geen tijd en aandacht aan wil verspillen. Is het een zwaktebod, dat ik niet eens kan of wil aangeven wat ik er slecht aan vind? Dat zou kunnen, maar ik voel mij (achteraf) gesterkt in mijn afwijzende houding als ik een column lees van Volkskrant recensent Arjan Peters over Thérèse Cornips (Met een bevroren jas en een geleend tientje):

“De intimiteiten zorgen voor hinderlijke jeuk”. Peters beschrijft hoe hij desondanks de lectuur nog even volhoudt, maar “op dat moment weet de lezer dat de jeuk niet wijken zal.” (…) en vraagt zich af waarom we dit allemaal moeten aanhoren. Als hij het niet meer kan opbrengen om verder te lezen motiveert hij dit met de woorden: “uit hygiënische overwegingen ben ik afgehaakt.”

Ik herken deze gevoelens. Precies zo zou mijn motivatie kunnen luiden om mij te onthouden van Vele hemels boven de zevende. Dit boek valt in de categorie “ongewenste intimiteiten”.

Voor degenen die benieuwd zijn naar een uitgebreide bespreking van Vele hemels boven de zevende verwijs ik naar de recensie-site ‘dereactor.org’, waarop dit boek gemotiveerd wordt afgebrand:

http://www.dereactor.org/home/detail/dit_was_wie_ik_moest_zijn/

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.