Cicero - Verwante stemmen

Verwante stemmen

Vikram Seth - Verwante stemmen

Een violist, lid van een strijkkwartet waarmee hij uit Engeland naar Wenen en Venetië reist, ontmoet opnieuw een oude 'vlam' die nu gehuwd is en een kind heeft. Zij is pianiste en begint meer en meer te lijden aan doofheid. De verwikkelingen binnen het strijkkwartet en met de vroegere vriendin vormen de hoofdinhoud van dit zeer goed geschreven boek. Misschien dat tegen het eind de sentimenten een beetje al te zeer woekeren, maar als geheel is dit een bijzonder boeiend boek op hoog niveau. Heel herkenbaar wordt het beeld van steden als Londen, Wenen en Venetië opgeroepen en getypeerd, en het vele dat de auteur te berde brengt over muziek is zonder meer helemaal raak. Ook de verhoudingen binnen zo'n nauw samenwerkend groepje musici als een strijkkwartet weet hij feilloos te treffen. Een heel bijzondere roman. Ook de vertaling is kortweg voortreffelijk.
(NBD|Biblion recensie)

Het is allemaal waar wat er in deze recensie te berde wordt gebracht, maar toch... Mijn favoriete boek is het niet. Daarvoor wordt de verhouding tussen hoofdpersoon (de violist) en de doof-wordende pianiste mij te breed uitgemeten, met alle ups en (vooral) downs. Op bepaalde momenten vraag je jezelf af of je niet verzeild bent geraakt in een deeltje van de Bouquetreeks of een vergelijkbare serie, zo sjabloon-achtig als deze relatie zich ontwikkeld. Dat Seth goed kan schrijven is wel duidelijk, maar het verschil met Een geschikte jongen – zijn magistrale epos over India – is voor mij te groot om Verwante stemmen (wat ik overigens een heel poëtische vertaling vind van het originele An equal music) tot zijn beste werken te rekenen.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.