Cicero - Waanzin in de werldliteratuur

Waanzin in de werldliteratuur

Pieter Steinz - Waanzin in de Wereldliteratuur

“Ooit een normaal boek gelezen?

En…, beviel het?”

Zo luidt de inspirerende conclusie van het boekenweek-essay van dit jaar. Stof tot nadenken…

“Te gek voor woorden” is het thema van de ‘boekenweek 2015’. Pieter Steinz schreef het boekenweek-essay over waanzin in de wereldliteratuur:

“In Waanzin in de wereldliteratuur geeft Pieter Steinz een rondleiding door het dolhuis van de literaire fictie. Aan de hand van onder meer de romans van Boudewijn Büch, de verhalen van Edgar Allan Poe en de levens van Virginia Woolf en Sylvia Plath schrijft hij over gradaties van gekte, de grens tussen gek en normaal, en de aantrekkingskracht van psychiatrische gevallen voor fictieschrijvers.” (uitgeverstekst)

Waanzin in de wereldliteratuur is een aangenaam leesbaar boekje, laat ik dat voorop stellen. Maar door zijn omvang (nog geen 60 bladzijden) uiteraard veel te beperkt om zo’n algemeen thema uitputtend te behandelen. Bovendien is dit essay enigszins overbodig, omdat in 2013 een Nederlandstalig boek verscheen met vrijwel hetzelfde onderwerp: De eenzaamheid van de waanzin, van Ranne Hovius. Daarin wordt het thema ‘waanzin in de literatuur’ veel uitgebreider behandeld.

Niettemin blijft het een sympathiek initiatief, zo’n boekenweek-essay. Wie weet zet het mensen aan tot een meer gerichte interesse in literatuur. Als ‘men’ hierdoor romans gaat lezen als Mrs Dalloway van Virginia Woolf is er al een wereld gewonnen, al hoop ik dan dat er van zo’n boek meer beklijft dan alleen het thema waanzin.

« prev| top| next »

Wandelblogs

Iedere zaterdag (bijna) wandel ik in de omgeving van Utrecht. Door weer en wind, bij nacht en ontij (bij wijze van spreken). Dat komt niet doordat ik zo ondernemend ben, maar door het feit dat ik me in de zomer van 2012 heb aangesloten bij een wandelgroep. Heerlijk! Ik hoef niet alles zelf te plannen of te organiseren, maar vooral te zorgen dat ik op zaterdag bijtijds opsta en mij op het afgesproken uur bij de startlocatie meld. Die startplaats wisselt wekelijks, en daarmee uiteraard ook het wandeltraject.

Na verloop van tijd ben ik onderweg wat foto’s gaan maken, die ik achteraf – tezamen met een kort begeleidend commentaar - deel met mijn fellow-travellers. Sinds begin 2014 doe ik dit online, in de vorm van een soort weblog: mijn wandelblog. Omdat het voor mij elke keer weer een verrassing is waar ik zal lopen, moet ik ook mijn foto-onderwerpen ter plaatse (en in het voorbijgaan) als zodanig herkennen. Dat heeft wel iets van een wekelijkse ‘blind date’.

Het merendeel van mijn 'dates' bestaat uit “Utrechtse landschappen”, hoewel we ons af en toe ook buiten de regio wagen. Dat levert dan "Uitheemse landschappen" op, of - meer specifiek - "Kustlandschappen".

Op een gegeven moment ben ik van wandelgroep geswitcht. Vier jaar lang maakte ik deel uit van de wandelgroep LOOP, waarin ik met veel plezier gewandeld heb. Toen die groep dreigde te worden opgeheven heb ik met een aantal mede-lopers een soort 'doorstart' gemaakt. Sinds die tijd loop ik dus met de "Doorlopers".

Nu, na inmiddels meer dan 10 jaar wandelen, loop ik nog steeds met evenveel plezier. Alleen merk ik dat we - uiteraard - vaker dezelfde routes lopen. En dat mijn teksten en beelden bijgevolg in herhaling gaan vervallen. Dat is voor mij voldoende reden om niet alles wat ik loop nog in mijn 'wandelblog' te melden...

Sorry daarvoor.