Cicero

2019-03-09_Driebergen

Driebergen  09-03-2019 

12,5 km

“De fraaie wandeling Traaij – Traay voert u over onverharde paden door verschillende landschappen: hoog en open naaldbos, zandverstuivingen, oude loofbomen, dicht en donker naaldbos, jong eiken- en berkenbos, heideveldjes en akkerland.” (Mooisteroutes.nl)

Dat belooft niet veel goeds dus: afzien in de bossen en aanverwante landschappen. En het heeft de hele week al gewaaid en geregend… Afijn, ik trek een dikke trui aan, stop mijn regenkleding in de tas, en ga op weg. Niet zeuren, wie weet waait er nog wat interessant gevogelte uit de bomen. De ‘bijsluiter’ bij de route ziet het van de zonnige kant:

“Het kleurenpalet van voorjaarsbloemen is hier schitterend. En het gebied herbergt ook een rijke fauna: groene specht, ransuil, raaf en geelgors kunt u hier zien, maar ook hazelworm en zandhagedis, boommarter en das, dwergvleermuis en laagvlieger zijn hier aangetroffen.”

Daarom eerst maar eens de voeten in de modderige bosgrond gepoot en de blik omhoog gericht: voorwaarts mars!

Uiteraard hoor ik weer veel en afwisselend gezang boven mijn hoofd, maar vooralsnog krijg ik slechts zicht op wat verspreide koolmezen. En ik moet natuurlijk helpen met spoorzoeken. We zijn tenslotte in het bos, en derhalve eigenlijk a priori de weg al kwijt. Twee dingen tegelijk kan ik al helemaal niet, dus let ik óf op het pad, óf op het gevogelte. En vaak ben ik beide kwijt…

Het wordt ons vandaag trouwens niet bepaald makkelijk gemaakt, want op deze ochtend staat er ook een bosloop gepland, waardoor we worden afgeleid door kleurrijke markeringslinten langs en over onze weg, door een ‘parcours-meester’ die tot in de verre omtrek te horen is met zijn mechanisch versterkte omroepstem, door de lopers uiteraard, die de meest begaanbare stukken van de paden claimen en ons daarmee naar de berm verjagen, en tenslotte door mountainbikers die – al dan niet legaal – hier nog tussendoor fietsen.

Af en toe spotten we echt wel een vogel, wat gezien alle rumoer in het bos eigenlijk nog een godswonder mag heten! Vlak boven ons horen we een specht, en als ik om de boom heen loop denk ik die weg te zien vliegen. Wat later vliegt er razendsnel een zwart met wit ‘gekleurd’ vogeltje vlak naast mij op uit het struikgewas: is het een staartmees, een bonte vliegenvanger? En tegen het eind van de tocht zien we een buizerd traag en statig door het bos vliegen, elegant tussen de bomen door wiekend… De vogels kan ik u niet tonen, wel de boomtoppen waarin zij zich hadden kunnen ophouden. Als een soort ballet d'arbres, zeg maar (of bomenballet, in gewoon 'goed' Nederlands). Zo voelt dat tenminste als ik vanaf de grond mijn blik omhoog richt.

Op het heideveld dat wij onderweg passeren houd ik naast de bomen ook de ondergrond wat meer in het oog (foto 6), want “hier bevindt zich naar alle waarschijnlijkheid een urnenveld met grafheuvels uit de ijzertijd. Ook zou er een zonnetempel hebben gestaan waarin de Germanen Thor vereerden” (mooisteroutes.nl). Het zal u nauwelijks verbazen dat ik ook deze zaken niet in beeld heb kunnen brengen.

We drinken koffie in Onder de pannen, in gezelschap van hardlopers die hier pauzeren. Ik heb er een heg voor gezet (foto 8), om hun privacy te waarborgen. Het laatste deel van het traject is extra lastig voor ons, omdat hier veel bomen gekapt zijn, en paden verlegd, zodat onze routebeschrijving niet langer overeenkomt met de op de schop genomen werkelijkheid. Het doel van dit alles lijkt de aanleg van een soort ‘brandgang’ tussen de hoogspanningsmasten (foto 9).

Vanuit de groep krijg ik weleens het verzoek om wat “minder deprimerende foto’s” te presenteren. Ik denk dat ik met mijn ‘kleurrijke uitzichten’ vandaag weer wat aan populariteit zal winnen…

Edoch – om optimistisch te eindigen - het is droog gebleven vanochtend! Als ik vanmiddag thuis mijn aantekeningen zit uit te werken zwiert de regen met onbarmhartige windvlagen door de straat. Ik ontsteek de lamp, en draai de verwarming wat hoger. De winter is nog niet voorbij…

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's