Cicero

2019-07-19_Nijmegen

Vierdaagse Nijmegen

Dag 4 19-07-2019 

33 km

Deze laatste vierdaagse-dag heeft twee gezichten. Het duurt lang voordat we de stad uit zijn. En ook volgt deze ‘uitlooproute’ naar schatting ruim 10 kilometer hetzelfde traject als op dag 2, en daarvan een deel bovendien nog eens als op dag 3. Wat nieuwe ervaringen betreft niet bijster enerverend. Maar kom, we moeten toch de stad uit, en het is natuurlijk niet eenvoudig om uitvalswegen te vinden die qua capaciteit zo’n 45.000 wandelaars aankunnen. Niet mekkeren dus, maar lopen.

Als we de Zuid-Willemsvaart oversteken (foto 1) weten we dat we de stad verlaten. Ook daarna duurt het nog even, maar dan lopen we ook in een stukje ‘ongerepte natuur’ (compleet met stoffige schaapskudde, hier even buiten beeld; foto 2). Het weer is weer prima. Aangename wandeltemperaturen zolang je niet in volle zon loopt. De militaire rustpunten bieden naast voldoende toiletten ook schaduwrijke plekjes door een ingenieus gebruik van camouflagenetten (foto 3-4). Bij Overasselt stuiten we op deze rustieke molen (foto 5). Daarna volgt een schier eindeloos kadepad langs de Maas, smal en daardoor erg druk bevolkt. De zon heeft hier vrij spel om ons te roosteren. De laatste bocht in dit traject levert dan ook strandachtige taferelen op (foto 6). We bereiken het dorpje Heumen. Hier ligt ongeveer het breekpunt van de dag, als we op een bepaald moment de lange brede weg opdraaien, die ons via het dorp Malden rechtstreeks naar de Via Gladiola voert, en waarmee de 8 kilometer lange feestelijke intocht begint (foto 7-8).

De sfeer en de drukte langs de route zijn hier overweldigend. Op de golven van een aanhoudend feestelijk enthousiasme worden we als het ware naar de finish gedragen. Mocht er al sprake zijn van vermoeidheid, dan wordt die hier nauwelijks meer gevoeld. Tijdens mijn eerste (Nijmeegse) vierdaagse, vorig jaar, had ik al ervaren wat een uiterst prettige sfeer er heerst in deze stad. Dat geldt voor iedereen die je tegenkomt: de studenten die nog op zijn als wij van start gaan, de verkeersleiders die de tocht in goede banen moeten leiden, de controleurs bij de start en op de route, de inwoners…

Bij al onze wandeletappes valt op dat veel verzorgingstehuizen hun inwoners in de gelegenheid stellen om langs de route plaats te nemen, en wat een plezier dat oplevert, zowel voor hen als voor ons lopers. Het toppunt daarvan is de activiteit van het St. Radboud-ziekenhuis, dat aan de intochtroute gelegen is. Talloze ziekenhuisbedden zijn hier naar buiten gereden en langs de straat onder partytenten ‘geparkeerd’. Verplegend en ander medisch personeel begeleidt / vergezelt deze bedlegerigen alsof dit de normaalste zaak van de wereld is.

Het is waarschijnlijk dit facet van de vierdaagse, het op schijnbaar natuurlijke wijze genesteld zijn in alle geledingen van de stad, dat dit evenement haar unieke, hartverwarmende karakter verleent. Ik houd niet zo van massale gebeurtenissen, en ontloop die dan ook graag. Voor de vierdaagse van Nijmegen ben ik graag bereid een uitzondering te maken. Waarschijnlijk ook volgend jaar. De laatste foto, die ik na beëindiging van de tocht maakte, laat sporen zien van rook en vuur. De geur van kruitdamp lijkt aanwezig… Een onschuldige verwijzing naar een gedateerd verzet tegen dit wandelevenement: “is het hier oorlog?”

Bekijk de kaart

Bekijk de foto's